Reis Spanje Portugal dag 42, 43 en 44.

Op zaterdag, 16 mei vanuit Evora naar camping "Quinta do Pomarino" vlakbij Castelo de Vide gereden.
Omstreeks 08.45 uur vertrokken en na een rit van 128 km via de N-18 en IP2 omstreeks 10.30 uur daar aangekomen.
Het is een leuke kleinschalige camping in een schitterende omgeving.
Prima sanitair en geweldige service.
We werden vrij vlug gevraagd of we de volgende dag met een groep wandelaars mee wilden lopen, want er waren een paar uitvallers.
De wandeling begon ongeveer 30 minuten rijden verder en het vervoer werd geregeld door de campinghouder.
Konden we mooi de camper laten staan.
Bleek een schitterende wandeling die gedeeltelijk langs de rivier De Taag liep.
Op maandag en dinsdag ook wandelingen gemaakt rechtstreeks vanaf de camping de bergen in. Vanwege de warmte (28 to 32 gr) liepen we voor de middag.
Bij elke wandeling verbaasde we ons weer aan de diversiteit van bloemen en vogels.
Ik heb in mijn leven tot nu toe nog nooit zoveel verschillende planten en dieren gezien als de laatste 5 weken.
Op een van de wandelingen moesten we twee maal een riviertje oversteken. Het waren weliswaar doorwaadbare plaatsen maar het was wel handig als je de schoenen en sokken uitdeed.
Je kon ook over rotsblokken lopen die in een rijtje van de ene naar de andere oever stonden.
De gids had ons al verteld dat die laatste manier van oversteken niet zonder gevaar was.
Laatst was er nog een wandelaar van af geschoven en moest het bekopen met een paar gekneusde ribben. Dat was voor hem tevens einde van zijn 12-daagse wandelvakantie die net was begonnen.
Bij de eerste oversteek zijn we allemaal over de rotsblokken gelopen.
Een ervan wist het toch te presteren om er tot twee keer toe af te vallen.
Gelukkig zonder noemenswaardig letsel.
Bij de tweede oversteek, die gevaarlijker was vanwege de blokken die schuin afliepen, vond de gids dat we maar beter onze schoenen en sokken uit konden doen om zo door het water naar de overkant te lopen.
Ik, eigenwijze Dre, zocht mijn schoenen niet uit te doen en besloot om via de blokken over te steken. De rest zag dat eigenlijk niet zo zitten want als ik daar een smak zou maken was het wandelen voor hun ook afgelopen.
Voor ze zich daar erg zorgen over konden maken stond ik al aan de overkant met een blik van "zo doe je dat".
Het oversteken was inderdaad niet zonder gevaar en de anderen hadden groot gelijk dat ze de moeite namen om blootsvoets de oversteek te doen.
Op een andere wandeling vanaf de camping naar Castelo de Vide zagen we in het dorp een ongeveer 80-jarige Portugees op een stoeltje voor zijn huis zitten. Hij had vandaar een schitterend uitzicht over de vallei.
De kleine oude man met zijn door het leven getekende en door de zon getaande gezicht begon te lachen toen hij ons aan zag komen en mogelijk gedacht zal hebben, weer een paar van die dwaze toeristen die, zonder dat ze daar toe verplicht zijn, op het heetst van de dag tegen een helling opsjouwen.
Hij brabbelde iets en wees naar boven naar de zon en vervolgens wees hij naar zichzelf. Meteen daarna wees hij in onze richting, zei weer iets onverstaanbaars en wees naar de top van de berg en begon te lachen.
Toen wist ik zeker dat ie ons voor gek versleet en dat op een vriendelijke manier aan ons duidelijk probeerde te maken.
Maar hij had wel gelijk.
Op onze wandelroute kwamen we, jawel hoor,langs een heiligenhuisje van St.Andre. Gelukkig hebben we de foto's nog anders zouden jullie dat echt niet geloofd hebben. Ik zelf overigens ook niet.
Op dinsdagavond gaan we met de wandelgroep uit eten in Castelo de Vide. Volgens de campingeigenaar zal ons daar voor 15.- euro p.p. een originele Portugese maaltijd worden voorgeschoteld met alles erop en eraan.
Het hoofdgerecht zal bestaan uit geitenvlees. Misschien dat de geit mogelijk afkomstig is van die vrolijke oude man op de stoel.
We gaan het meemaken.

Groetjes,

C (oby) en A (ndre)